Τρίτη 16 Απριλίου 2013

…Είναι κι αυτή η βροχή που ποτέ δεν ερχεται .Είναι κι αυτό το δάκρυ που δεν καταδέχεται να εμφανιστεί στη σκηνή σου.Γιατί ποθεί το μοίρασμα , το χάδι που φοβάται.Γιατί το χάδι , σαν ενας περιπλανόμενος μάγος θα το εξαφανίσει ψιθυρίζοντας την πιο ενδελεχή ευχή σου. Και ‘ συ θα τον προσπεράσεις χωρίς να του δώσεις ούτε μια δεκαρίτσα. Και αυτός θα γελάσει , βγάζοντας το καπέλο του και χαιρετώντας σε.Και τότε εσύ μέσα στη βιασύνη σου , θα σταθείς. Θ ακάνεις μμουσική παύση , θα παίξεις τη σιωπή και θα γυρίσεις να τον κοιτάξεις . Ετσι καθώς στεκεται μέσα στο πλήθος των σκεψεών σου , επαναστατικά γελαστός. Θα γελάσεις και ‘συ και τότε η σιωπή θα υποκλιθει . Και τότε θα χορεύουν οι σκιές με τις ηλιακτίδες.Και το ποιημα θα ψάχνει τον ποιητή του , που είναι χαμένος στην ομίχλη. Μην νομίζεις ότι το άπειρο είναι μακριά .Είναι μέσα σου .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου