Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Το γέλιο βρήκα στις πληγές που ‘ ναι βαθιά κρυμένες , δε θα τις βρεις κι αν ψαξεις τις , γιατι ‘ ναι μαγεμένες.
Και είπα στους αστερισμούς που δείχνουνε το δρόμο , ‘ γω της καρδιάς μου ακλουθώ , τον δύσκολο το νόμο.
Γιάντα ματώνεις χαραυγή κάθε που ξημερώνεις , ισως γιατι πληγώνεσαι , οντε θεριά μερώνεις.
Γιάντα ματώνεις μέρα μου , κάθε απού βραδιάζει , μ’ ότι είδες κι ότι ακουσες , το αιμα σου σταλάζει .
Γιάντα σκοτάδι μου βαθύ είσαι μαυροντυμένο κι αν μου θυμίζεις , το ξεχνώ , του Άδη το γραμμένο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου