η ρωγμή των σκιών...

Πέρα από τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας , πέρα από το φως των φάρων του αρχιπελάγους , πέρα από τα σπήλια των αγριμιών , στη ρωγμή των σκιών , κοιμάται η αγάπη μου . Εκεί που πεθαίνει ο χρόνος , που ανασταίνεται το ατέρμονο , κοιμάται η αγάπη μου . Πληγή των οριζόντων η κραυγή του πόθου. Η κραυγή της αυγής στη πρώτη ανάσα της , όταν γεννιέται. Η σχισμή του ανεκπλήρωτου είναι η πραγμάτωση . Επρεπε να χαθείς πρώτα στα όνειρα για να βρεθείς στην εκπλήρωση τους . Η αρχή είναι η στιγμή που είσαι έτοιμος να τραβήξεις τα πέπλα της ομίχλης .Ματώνει το άπειρο στην αρχή , ματώνει και στο τέλος του κύκλου του αδυσώπητου φωτός  ,στις πολυσύχναστες ερήμους των καραβανιών των ταξιδευτών , στα ορατά και τα αόρατα. .