Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Νότος

Παράτησες τους κεραυνέ , τους ουρανούς μονάχους κι ηρθες αργά και φώλιασες σε μιάς καρδιάς τους βράχους . Και θυμωμένος περπατείς μεσ' της ψυχής τις στράτες , έκαψες όλα τα φτερά που ' χαν δαιμόνων πλάτες . Κι αυτοί θρηνούν και γίνεται το δάκρυ κι ο λυγμός τους , αγγέλου λόγχη που σιωπά για ν ' ακουστεί ο σφιγμός τους . Κι είναι ο θυμός σου κεραυνέ , παλιών ερώντων σκότος πριν φύγουνε για να γενούν δαιμόνων δάκρυ , Νότος . Κι η έρημος που καίγεται στον εδικό σου ιδρώτα , τους μύθους γδύνεται να δείς τσ' αλήθειες πρώτα πρώτα. Νοτιά που φτιάχνεις τις στιγμές , χορεύεις στο ρυθμό τους , άγγελος είσαι , δαίμονας, λιγάς στον στεναγμό τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου