Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

το σμάρι

( σμάρι : σμηνος μελισσών που φευγουν απο τη κυψέλη για να φτιάξουν αλλη δικιά τους . Αυτό γινεται οταν γενηθει καινουργια βασιλισσα στην μητρικη κυψελη και υπάρχουν ταυτόχρονα δύο βασιλισσες , οποτε η μια απο τις δύο φευγει πέρνοντας μαζί το σμάρι της .)

Το σμάρι που ' χω στη καρδιά , παλιών ερώντων στάχτη , απόψε υφαίνει άυπνο στης θύμησης τ ' αδράχτι . Του Αδη το ξεγέλασμα , του όνειρου το χάδι , δε του γλυκαίνει τη θωρριά του έσπασε τ ' αλφάδι . Και τώρα πιά δεν ημπορεί τους δρόμους να ισιώσει κι η κακοτράχαλη ψυχή δε λεει να ξαστερώσει . Εχασα τους αστερισμούς κι οι χρόνοι φοβηθήκαν γιατι ' γω πιά δε τους μετρώ , στη λησμονιά διαβήκαν. Και ότι ελησμονήθηκε στη χρεία πιά δεν είναι και δε φελά στεγνή πηγή απού σου λέει πίνε.Κι η αναπνιά ένας λυγμός τσιγάρου απού σβύνω και είναι κόμπος που ' δεσα και πάλι εγώ τον λύνω. Στης νύχτας τ' αναβόλεμα τ ' αστρη αγκωμαχούνε γιατι ' ναι βαριά η πεθυμιά τ ' όνειρα ν ' οδηγούνε . Και οι χαμένοι αστερισμοί στ ' απείρου το μετόχι , μετρούν το '' ναι '' μα πιό πολύ νοιάζονται για το '' όχι ''. Γιατί εκειός που θ ' αρνηθεί τον εδικό τους νόμο , θα πεί πως μόνος έφτιαξε τον εδικό του δρόμο . Που δεν τον ξέρουν οι θεοί μα μήδε κι οι δαιμόνοι και στεκουνε αμήχανοι , δεν έχουν το τιμόνι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου