Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Αγριοι αστερισμοί στη φουχτα του απείρου και τα τελώνια της σκέψης

Αγρίμια μου αστερισμοί χαθήκατε στη πάχνη , δε βρίσκω πιά τις θύμησες απού η καρδιά τις ψάχνει. Ισως να πληγωθήκατε στ ' ορίζοντα τη γύρα , του έρωντα της θάλασσας απού ' χει την αλμύρα. Και κάθε χτύπος αναπνιάς μεσ ' τ ' ουρανού το μπέτι  να σβύνει ολα τα ζάλα σας απού ' κλουθω στα έτη. Και πέφτουνε τ ' αστέρια σας στη φούχτα του απείρου κι αυτό τους πέρνει τους χυμούς κέρασμα θιού σατύρου. Και πάνω στο μεθύσι ντου , πηγή της λησμονιάς του , ξεχνά το τέλος , κάνει το , αρχή της καταχνιάς του.Γεννιέται η νύχτα μεσ ' το νού , στης σκέψης τα τελώνια και στων θνητών αστερισμών τα ξεχασμέν' αλώνια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου