ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΕΥΧΗ

Μαγδαληνή της Ιεριχούς και της Βαβυλώνας η σκέψη , κοιμήθηκε με  όλα τα όνειρα και τα’ κανε νύχτα βαθιά και σκοτεινή . Υστερα ο Υπνος μεγαλοπιάστηκε και νόμιζε πως αφού δεν είχε όνειρα , ήταν ο ίδιος ο Άδης .

Η κάφτρα του τσιγάρου σιγοκαίει σα μεθυσμένη ευχή.

Στην άκρα του Αρχιπελάγους , πάνω σε έναν  βράχο , γυμνό από πόνους , τα ξωτικά της σιωπής έφτιαξαν μια καρδιά- φάρο ακοίμητο. Αυτός δε γνώριζε τον Υπνο , δε γνώριζε τα όνειρα. Ηταν ένας χα’ι΄νης φάρος. Πάντα του άρεσε να ψιθυρίζει στο νου , πως μόνο οι κοιμισμένοι έχουν όνειρα. Οι χα’ί’νιδες είναι πάντα ξυπνητοί, ακόμα κι όταν κοιμούνται με σκέψεις Μαγδαληνές , φτιασιδωμένες από το θέατρο σκιών της καθημερινότητας . Ο Αδης τους φοβάται.

Στο άδειο δωμάτιο της σιωπής ακούγονται τα ερωτικά καλέσματα του θεριού της ψυχής .      Ενας θεός χορεύει μέσα σε ένα ποτήρι- ωκεανό , σκοτώνοντας τις αθιβολιές . Αθιβολιά κι ίδιος , πεθαίνει για να αναστηθεί σαν αλήθεια . Σαν τον ατέρμονο κύκλο της Ανοιξης. Ζευγαρώνει με τη σκέψη –Μαγδαληνη και χάνεται μέσα στα φτιασίδια της.

Είναι ένα αδίσταχτο καλοκαίρι.Κι ο θερισμός πρέπει να γίνει μέσα στο φλογισμένο καμίνι του. Πάντα ο θερισμός γίνεται όταν η αδυσώπητη φλόγα , καίει τα κορμιά και λιώνει τα φτιασίδια.

Πρέπει να είσαι γυμνός στο μέρος της καρδιάς για να θερίσεις . Ανέγγιχτος κι ερωτικός , θεός και δαίμονας .

Ακοίμητος Ακρίτας , πάνω σε ξεχασμένες , απ ‘ τους πολλούς , πολεμίστρες .

Δεν μπορείς να γίνεις κάτι που δεν είσαι.

        Σειρήνα και Κίρκη , αντηχεί μέσα στη νύχτα , το εφήμερο.

Τι σημασία έχει ;

Γυμνός Μαραθωνοδρόμος , θερίζει τα χιλιόμετρα της σιωπής , μέσα σε ένα αδίστακτο καλοκαίρι. Και γεννά τα παιδιά της ψυχής.

Εκεί που τελειώνει το όνειρο , πεθαίνει ο Υπνος , γιατί έχασε την ανάσα του. Τότε είναι που γίνεται η ψυχή μια μεθυσμένη θεά που ζευγαρώνει με τους θνητούς πόθους , για να φτιάξει αθάνατες Αλήθειες , κόρες και γιούς μιάς κυκλοθυμικής Ανοιξης.

Αενάως ερωτευμένης . Αενάως επαναστατημένης . Αενάως σε μιαν έκρηξη. Που καίγεται σα τη κάφτρα του τσιγάρου για να χαρίσει τον πόθο για το τώρα. Μια φλογισμένη εισπνοή , καθώς αναδύεσαι από τις αβύσσους .

Σα την Αλήθεια μιας μεθυσμένης ευχής.