ΤΟ ΥΦΑΔΙ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ

ΤΟ ΥΦΑΔΙ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ

Δεν κάνουν τα επιτεύγματα την ευτυχία. Η γαλήνη δεν έρχεται απο τα πράγματα που αποκτιώνται. Η γαλήνη δεν έρχεται απο το εφήμερο της γνώσης. Το φως ήρθε νωρίς σήμερα. Καβαλάρης στο άγριο άτι του βλέμματος. Τροπαιοφόρος ο ήλιος με όλες του τις ακτίνες ζωσμένος. Κι ο ουρανός χορεύει με τα στιβάνια της συνειδητοποίησης. Το άφημα στο χάδι. Στο λίγο που ειπώθηκε και ήταν γεμάτο γνοιάξιμο. Η σκέψη χαμογελά. Και ξαπλώνει νωχελικά στα λιβάδια της αιωνίας. Άρωμα απο κρίνα. Άρωμα απο θυμάρι έχει η στιγμή. Όταν σταθείς. Και πάψεις πια να κυνηγάς, το εφικτό ή το ανέφικτο. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να σταθείς. Εκεί στην άκρη της σκέψης και να νοιώσεις το χάδι. Τότε είσαι γεμάτος. Εκπληρωμένος. Καθώς ακους τους ήχους της πανάρχαιης μητέρας. Λαθώς ο άνεμος θα σε αγγίζει. Και 'συ θα καταλαβαίνεις και θα νοιώθεις το άγγιγμα. Όλα είναι σημαντικά. Κυρίως τα πιο μικρά. Αυτά που τα προσπερνάς στο ατέρμονο τρέξιμό σου. Για που ; 'Ολα θα γίνουν. Μη φοβάσαι. Ένας Δρυίδης κόβει βότανα με το χρυσό δρεπάνι του. Και σου φτιάχνει το ρόφημα της αυγής. Να το πιείς και να ξυπνήσει η ψυχή σου. Και να δουν τα μάτια σου. Και να καταλάβεις. Δεν κάνει η επίτευξη την ευτυχλια. Την κάνει η ανάσα του φωτός στο νου, στη ψυχή, στο βλέμμα. Η θεά υφαίνει τις ηλιαχτίδες. Και φτιάχνει το υφάδι της γαλήνης. Για να στο χαρίσει. Όταν θα βρείς ματιά για να το δεις . Όταν σταθείς και το αγγίξεις. Και το χα'ι'δέψεις. Κι εκείνο θα σου ανταποδώσει το χάδι. Η γαλήνη κρύβεται στο αμοιβαίο άγγιγμα των ψυχών. Που ανταλλάσουν το φως τους. Τα τραγούδια είναι μόνα όταν δεν τραγουδιούνται. Το χάδι είναι μόνο όταν μένει μετέωρο. Η γαλήνη είναι μόνη , όταν η ψυχή έχει κλείσει τα βλέφαρά της. Το φως είναι μόνο χωρίς το βλέμμα που θα το αγκαλιάσει. Στάσου μια στιγμή. Και αφουγκράσου.