Μύρο του θεάτρου
των στιγμών , των αφημένων στη ψευδαίσθηση . Ανυπόστατη γαλήνη . Αντικαθρεπτισμός
του έλους , το χαμένο νερό της θλίψης. Ένα γερμένο φύλλο ενός πλάτανου που έχασε
την αιωνιότητά του. Στιγμές που ζητούν το άλλο . Στιγμές που δεν είναι . Που έχουν
, αλλά δεν είναι .
Όταν είσαι στην
έρημο , καραδοκούν οι έφιπποι Βεδουίνοι του ‘’εντός’’ , ντυμένοι τα μέλανα βλέμματά
τους . Και μια χαμένη κανέλλα ζευγαρώνει με τα μοσχοκάρφια από κρυμμένες αρχαίες
αγορές .
Μην απαντάς .
Απλώς ρώτα . Τον κλέφτη ‘Ανεμο της Αυγής που συχνάζει στα καπηλιά του δειλινού και
μεθά με τους ‘Ερωντες πλανεμένων αστερισμών .
Μετά ένα καθαρτήριο
δάκρυ , φερμένο από ταξιδιάρικα πουλιά που αποδημούν , ζητώντας τις Αλήθειες της
Νεραντζιάς.
Αρωμα που αναδύεται
όταν πληγωθεί η γαλήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου