ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Οντε θε να ‘χεις τα φτερά , του νου , κάτω ριγμένα, κάνε τον πόνο πέταγμα , ξέγραψε τα γραμμένα.

Οντε θε να ‘σαι αμοναχός , νταγιάντα , μη λυγίσεις , καλλιά να σπάσεις το γυαλί , παρά να το ραγίσεις.

Οντε οι σκέψεις θα γινούν , βαρύ , μαύρο κουβάρι , γίνε σπαθί και κόψε το , λίρας γίνε δοξάρι.

Κι αν έκλαψα , το δάκρυ μου το ‘ πιασα που κυλούσε κι ήταν αυτό που μ’ ένιωσε , το χέρι μου κρατούσε.

Στου νου μου τα ‘ ακροδάκτυλα ,πιάστηκε ένα δάκρυ , γέννησε ζάλα δυνατά , κάθε γκρεμού η άκρη.

Τσ’ αλήθειας σου να μη ξεχνάς σ’ ερήμους οντε φτάσεις , κάνε το αίμα της πληγής , πηγή να ξεδιψάσεις.