Φωτιά θωρρώ κατάματα το φλογερό σου βλέμμα , είσαι αδερφή μου και νερό δε γίνεται το αίμα.Είμαστε ιδιες , σόχρονες , ενός θυμού η γέννα , μοίρας δεν εχουμε γραφτό , της λιώσαμε τη πέννα. Οι ανεμοι κι οι θύελλες εμάς μας δυναμώνουν , δεν μας εσβύνουν οι καιροί που άλλους τους σκοτώνουν . Κι οντε μας λούσει η θάλασσα , λάβα η αναπνιά μας , βράχοι γινόμαστε ψηλοί , σκληρή ειν ' η θωριά μας . Και μας φοβούνται τα θεριά , μας αγαπούν τ ' αγρίμια , και στις κορφές μας κεραυνοί , παλιών θεών συντρίμια . Καλώ 'σε να 'ρθεις να με βρείς , φλόγα μου , αδερφή μου , να καίμε ομάδι τις αυγές , να ζεσταθεί η ψυχή μου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου