το κάλεσμα της φλόγας

Φωτιά θωρρώ κατάματα το φλογερό σου βλέμμα , είσαι αδερφή μου και νερό δε γίνεται το αίμα.Είμαστε ιδιες , σόχρονες , ενός θυμού η γέννα , μοίρας δεν εχουμε γραφτό , της λιώσαμε τη πέννα. Οι ανεμοι κι οι θύελλες εμάς μας δυναμώνουν , δεν μας εσβύνουν οι καιροί που άλλους τους σκοτώνουν . Κι οντε μας λούσει η θάλασσα , λάβα η αναπνιά μας , βράχοι γινόμαστε ψηλοί , σκληρή ειν ' η θωριά μας . Και μας φοβούνται τα θεριά , μας αγαπούν τ ' αγρίμια , και στις κορφές μας κεραυνοί , παλιών θεών συντρίμια . Καλώ 'σε να 'ρθεις να με βρείς , φλόγα μου , αδερφή μου , να καίμε ομάδι τις αυγές , να ζεσταθεί η ψυχή μου .

Το μαυρο κρασί της νύχτας και η ζαλισμένη πυξιδα των αστερισμων

...Και 'συ νυσταγμένε αστερισμέ , που χαθηκες νωχελικά στα χάδια  του θέρους , σβυσε τον ηδονικό στεναγμό σου στο μαυρο κρασι της νύχτας . Κι επειτα , θα ακολουθησω τη ανασα της ζαλισμένης πυξίδας σου . Και 'συ άχνα απο τα ματωμένα αλικα χειλη της αυγής , χάιδεψε το γυμνό στέρνο του ορίζοντα , καθώς αυτός θα σου παραδοθεί .

ωκεανος και η πειθώ της νύχτας

Μαύρο μου δάκρυ ωκεανέ χάνομαι στο βυθό σου , νύχτα γυμνή απ ' τ ' αστρη σου , αχ να ' χα τη πειθώ σου.

κλαδί γερμένο...

Κλαδί γερμένο η ξαστεριά ' πο στεναγμούς και πόνους , να μου ' λεγες φεγγάρι μου οσα θωρρείς στους χρόνους.

Η καπνιά

Σφίγγω το χέρι σου καρδιά και νου και αναπνιά μου , για με κρατάτε ξυπνητή , διώχνοντας τη καπνιά μου.

Ριπές ανέμου

Σκέψεις ως χρώματα . Συναισθήματα ως ριπές ανέμου . Απλωσε τα χέρια στη θύελα και γέλα . Θα ανταποδώσει το χαμόγελό σου .

Ερωντας

Δαγκώνει της νύχτας ο καπνός το φέγγος της ματιάς σου , με πνίγει μαύρος ποταμός σα λύνεις τα μαλλιά σου.

Η ρωγμη των σκιων

Πέρα απο τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλωνας , περα απο το φως των φάρων του αρχιπελάγους , πέρα απο τα σπήλια των αγριμιών , στη ρωγμή των σκιών , κοιμάται η αγάπη μου . Εκει που πεθαίνει ο χρόνος , που ανασταινεται το ατέρμονο , κοιμάται η αγάπη μου . Πληγή των οριζόντων η κραυγή του πόθου. Η κραυγή της αυγής στη πρώτη ανάσα της , οταν γεννιέται. Η σχισμή του ανεκπλήρωτου είναι η πραγμάτωση . Επρεπε να χαθείς πρωτα στα ονειρα για να βρεθείς στην εκπλήρωση τους . Η αρχή είναι η στιγμή που είσαι έτοιμος να τραβήξεις τα πέπλα της ομίχλης .Ματώνει το άπειρο στην αρχή , ματώνει και στο τέλος του κύκλου του αδυσώπητου φωτός  ,στις πολυσύχναστες ερήμους των καραβανιών των ταξιδευτών , στα ορατά και τα αόρατα. .

το αιμα των κερασιών

Κι εσένα ψεύτη άνεμε που τραγουδάς σα χάδι , θε να σε κλείσω στον ασκό που ' χω και  το σκοτάδι. Και θα σε ρίξω στις κορφές ν ' αντιλαλάς τα λόγια , που ' χει η ψυχή που κοίτεται στου Αδη τα κατώγια . Και θα σε πάρουν τα δεντρά , οι λύκοι κι οι αυγές μου και θα σε κάνουν βότανο να γιάνεις τις πληγές μου.Στα ύστερα της Ανοιξης και στα στερνά του νού μου , χα'ι'νης θα' ρθεις να γενείς , φυντάνι του καημού μου.Και θα φυσάς ως μόνο εσύ ξέρεις στα σωθικά μου , αντάμα με τους δαίμονες στ ' όνειρα τα δικά μου . Μα δε θα πεις ποτέ ξανά ψέματα στις σκιές μου , θα το γυμνώσουν οι αυγές , το  αίμα που κέρασες μου.