Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

…Ο χρόνος είναι καλός μαζί σου όταν εχεις το χάδι στη ψυχή. Τότε ανοίγεται η αγκαλιά του ορίζοντα και χάνεσαι στους γκρεμούς του άπειρου . Ταξιδεύεις στους αφρούς του πελάγου που καρφώνονται με δύναμη σοτυς βράχους της επιθυμίας .Σημασία εχει ότι είσαι δεντρί στην ακρη της αβύσσου ταξιδευτή . Κοιτάς κατάματα το φτερωτό φως και γίνεσαι ένα μαζί του.     Και το χάδι είναι πάντα εκεί.Μιά απουσία παρούσα . Δυό σπίθες παίζουν με τον άνεμο . Και ο ξύλινος χρόνος μετρά τις ουλές των οριζόντων. Κάθε τέλος σημαίνει μια αρχή . Κοίτα κατάματα τη γυμνή σου σκέψη ταξιδευτή και μη στρέφεις το βλέμμα.Είναι μακριά το κοντά όταν γίνεται μια αρχή.Το σαλπάρισμα μιάς πειρατικής ιδέας είναι η αρχή. Να παραμείνεις πειρατής. Να κουρσεύεις τις στιγμές από την αρμάδα του χρόνου. Μια ρυθμική εναλαγή είναι το πετάρισμα της σκέψης και ύστερα το χάδι του γκρεμού.Ο άνεμος είναι συντροφος των μεγάλων αποστάσεων της αναζήτησης. Η εναλαγη είναι το διαφορετικό . Μικρές εκρήξεις του είναι που θα μορφοποιήσουν την εντροπία του συναισθήματος . Ένα παράθυρο ανοιχτό στη νύχτα. Είναι περίεργο ότι το σκοτάδι εχει ταυτηστεί με το φόβο της ανυπαρξίας . Είναι ζεστό το σκοτάδι . Είναι γεμάτο θύμησες.Ε΄ιναι το ταξίδι που θα παραμείνει ατελείωτο γι ‘ αυτό και είναι μαγικό.Το τέλος είναι το βιαιο φρενάρισμα του γνωστού και  η αρχή του άγνωστου.Το ότι δεν είναι κατι γνωστό δεν πάει να πει ότι είναι ανύπαρκτο. Κάποιες στιγμές το σκοτάδι γίνεται φως όταν το αγνωστο , γινεται γνωστό , εφικτό. Τότε , λένε , υπάχει .Δηλαδη πριν δεν υπήρχε επειδή απλά δεν το ήξερες ;. Είναι η γνώση που καθορίζει το υπάρχον ή την ανυπαρξία;. Τραγικέ ταξιδευτή . Το σκοτάδι και το φως θα συναντηθουν πάλι απόψε στο πειρατικό σου . Κοίταξε να φυλάξεις καλά το μπαρούτι μη τυχόν και εκραγεί το ‘’ είναι’’ σου και δημιουργήσεις στιγμές.Τραγικό , καημένο αγνωστο , θα σε μάθουν απόψε . Το φιλί της αβύσσου σε μάγεψε και ζητάς να χαθείς στους γκρεμούς της . Εκλεψε η αυγή τις ηδονές στο αλικο , παιχνιδιάρικο χαμόγελο της. Ο κόσμος τελειώνει στη ν κορύφωση .Το γνωστό πεθαίνει . Μετα το αγνωστο , το σκοτάδι , υφαίνει τα νήματα του καινούργιου. Μια σκιά που μιλά. Μια σιωπη – σκιά. Η σκιά είναι όμορφη στο φως . Τότε που χάνεται…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου