ΤΟ ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΙΟΥ

ΤΟ ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΙΟΥ

Η αθιβολή, γεράκι που χαιρετά το λιόγερμα. Και χάνεται μαζί με το φως, στα σκοτάδια του νου. Είθισται, στους πολυσύχναστους δαιδάλους της σκέψης, να είναι άρχουσα η σιωπή. Που τώρα την ξέρεις. Και την αναζητάς. Όταν το οικείο έρχεται πολύ κοντά. Ένα οικείο, που το έχεις αφήσει πίσω. Καθώς περιπλανιέσαι. Σε πολύχρωμα σοκάκια. Σιωπηλά πολύβουα. Και δεν αναρωτιέσαι πιά. Γιατί έχεις δεχθεί την εικόνα σου. Που αναδύεται μέσα απο σκιές. Μέσα απο ήχους παράταιρους με το δικό σου ''τώρα''. Μα, μιά βελούδινη μουσική, βγαίνει μέσα απο τα κλήματα του χειμώνα. Ξεπερνά το ''τώρα''. Είναι ήδη στο ''μετά''. Στο πέρα απο το μετά. Εκεί που είναι ο αληθινός εαυτός σου. Και ακούς τη μιλιά του. Χωρίς τις συμβάσεις των πεπραγμένων. Που τριγυρίζουν πίσω σου. Με τριμένο πανωφόρι. Αλλά το ''ξανά'', βγήκε απο το μυστικό, το πολύπλοκο παλάτι του Μίνωα. Ακολουθόντας το μίτο. Και συνειδητοποιείς οτι εσυ είσαι η Αριάδνη που τον κρατά. Και τον χαρίζει στους Έρωντες. Για να βρούν τον δρόμο. Πέρα απο θεούς. Και πέρα πο δαίμονες. Πέρα απο ον εαυτό σου. Πέρα απο την άλικη σιωπή. Πέρα απο μορφές- σκιές στο λιόγερμα. Κάποτε ξόρκισες τη σιωπή. Και τώρα τη θέλεις πίσω. Με άλλη μορφή όμως. Όχι σα νεράιδα του χιονιού. Μα σαν ιέρεια. Θερμή απο το φως. Που είδες, κοιτόντας τα σκοτάδια σου. Ως κατακόκκινος Ιβίσκος, που άνθισε μεσ' τον χειμώνα. Δείχνοντάς σου τον δρόμο. Οι σκιές έφυγαν. Ως καθαρτήρια ευχή. Του μύστη. Του κρυμμένου εντός σου. Μόνα κυνηγούν τα γεράκια. Και μετά κάνουν κύκλους γύρω απο το είναι σου. Χαιρετόντας σε. Και 'συ γεράκι είσαι. Στις εσχατιές των ερήμων σου. Σε παλιά ακροκέραμα ταιριάζει το λυκόφως σου. Και έχεις , ως υπέρθυρο οικόσημο, μιαν ακατάληπτη επιγραφή. Που σου φωνάζει να την κατανοήσεις. Καθώς διαλύεται η πάχνη. Κάθε που το φως αναδύεται. Απο τις σκιές σου. Και σε βρίσκει με μετέωρο τον ένα πόδα. Καθώς κάνεις το πρώτο βήμα. Έξω απο το εντός σου. Αρχίζοντας ταξίδια μακρινά. Καθώς έχεις πετάξει πλέον τα περιττά. Και βλέπεις καλύτερα. Τον ορίζοντα. Με το βλέμμα του γερακιού.